Το ευλύγιστο στιλ της Αρτ Νουβώ, που αναπτύχθηκε από την κίνηση Καλών Τεχνών και Χειροτεχνίας, είχε την προέλευσή του στην εικονογράφηση βιβλίων, στα γυαλικά, στα υφάσματα και στα έπιπλα. Τα χαρακτηριστικά, με καμπύλες, θέματα βασίζονταν σε κυματοειδείς μορφές φυτών, χυτά μαλλιά, κινούμενα κύματα και φλόγες. Οι πηγές της μπορούν να ανιχνευτούν στην ασυμμετρία του Ροκοκό στις αρχές του 18ου αιώνα. Πλήρεις προσόψεις και εσωτερικά δημιουργήθηκαν γύρω από μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση οργανικών σχημάτων και κυματιστών γραμμών. Το όνομα με το οποίο έγινε γνωστό το στιλ προέρχεται από ένα παρισινό κατάστημα που άνοιξε το 1895, το Λα Μαιζόν ντε ΄λ Αρτ Νουβώ, το οποίο αποσκοπούσε να πουλάει πρωτότυπα "μοντέρνα" εμπορεύματα.
Η Αρτ Νουβώ εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στις Βρυξέλλες ο Βικτόρ Ορτά (1861 - 1947) δημιούργησε μερικά από τα πιο φημισμένα εσωτερικά Αρτ Νουβώ της Ευρώπης, ειδικά αξιοσημείωτα για τα στριφτά, σαν πλοκάμους, σιδερένια διακοσμητικά τους. Ο Ορτά σχεδίασε τα πάντα μόνος του, από πόμολα θυρών μέχρι βιτρό που δεν χρησιμοποιούσε μόνο για παράθυρα και τζαμόπορτες άλλα και για ολόκληρες οροφές. Στη Γαλλία η κίνηση ονομάστηκε "Το στιλ Γκιμάρ" από τον αρχιτέκτονα Ανρί Γκιμάρ (1867 - 1942) που σχεδίασε τις περίφημες εισόδους του Παρισινού Μετρό. Στην Ισπανία ο Αντόνι Γκάουντι (1852 - 1926) οδήγησε το στιλ σε αλλόκοτα άκρα για τα κτίριά του, μέσα και γύρω από τη Βαρκελώνη. Στην Αγγλία το κατάστημα του Λίμπερτι της Ρίτζεντ Στριτ παρήγαγε χαρτί ταπετσαρίας και υφαντά με το νέο "μοντέρνο στιλ".
Όμως ο Σκοτσέζος αρχιτέκτονας Τσαρλ Ρένι Μάκιντος (1868 - 1929) ήταν εκείνος που δημιούργησε μια συγκρατημένη και εξευγενισμένη βρετανική της Αρτ Νουβώ, χαρακτηριστική για τις μακρόστενες μορφές της και τα παστέλ χρώματα. Τα δωμάτια του Μάκιντος ήταν σχεδιασμένα γύρω από τετραγωνισμένα σχέδια, που κυριαρχούνταν από ελαφρά καμπυλωτά κατακόρυφα και που κατέληγαν σε στιλιζαρισμένα σχήματα πετάλων, που αντισταθμίζονταν από περιστασιακές ρηχές καμπύλες. Τα σχέδια αυτά εκφράζονταν επίσης στα έπιπλα (και στα ελεύθερα και στα ενσωματωμένα), στην επιφανειακή διακόσμηση, στα υφαντά, και στα μεταλλικά εξαρτήματα. Χαρακτηριστικά, τα παράθυρα και οι πόρτες ήταν χωρίς πλαίσια και εντοιχισμένα, για να δώσουν έμφαση στη μάζα και το συμπαγές του δωματίου. Το συνολικό αποτέλεσμα ήταν γωνιώδες και λιτό μάλλον, αντί για καμπυλόγραμμο και υπερβολικό.
Οι συγκρατημένες, κάθετες γραμμές του Μάκιντος ήταν επηρεασμένες από το Αυστριακό Στιλ Απόσχισης, της ομάδας Απόσχιση Καλλιτεχνών της Βιέννης - Οτο Βάγκνερ. Γιόζεφ Ολμπριχ και Γιόζεφ Χόφμαν. Αυτοί απέρριψαν τις υπερβολές της συστροφής των Βέλγων και των Γάλλων υπέρ ενός πιο αυστηρού στιλ επηρεασμένου από τους φανταχτερούς, σαν κοσμήματα, πίνακες του Γκούσταβ Κλιντ (1862 - 1918).
Η Αρτ Νουβώ εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στις Βρυξέλλες ο Βικτόρ Ορτά (1861 - 1947) δημιούργησε μερικά από τα πιο φημισμένα εσωτερικά Αρτ Νουβώ της Ευρώπης, ειδικά αξιοσημείωτα για τα στριφτά, σαν πλοκάμους, σιδερένια διακοσμητικά τους. Ο Ορτά σχεδίασε τα πάντα μόνος του, από πόμολα θυρών μέχρι βιτρό που δεν χρησιμοποιούσε μόνο για παράθυρα και τζαμόπορτες άλλα και για ολόκληρες οροφές. Στη Γαλλία η κίνηση ονομάστηκε "Το στιλ Γκιμάρ" από τον αρχιτέκτονα Ανρί Γκιμάρ (1867 - 1942) που σχεδίασε τις περίφημες εισόδους του Παρισινού Μετρό. Στην Ισπανία ο Αντόνι Γκάουντι (1852 - 1926) οδήγησε το στιλ σε αλλόκοτα άκρα για τα κτίριά του, μέσα και γύρω από τη Βαρκελώνη. Στην Αγγλία το κατάστημα του Λίμπερτι της Ρίτζεντ Στριτ παρήγαγε χαρτί ταπετσαρίας και υφαντά με το νέο "μοντέρνο στιλ".
Όμως ο Σκοτσέζος αρχιτέκτονας Τσαρλ Ρένι Μάκιντος (1868 - 1929) ήταν εκείνος που δημιούργησε μια συγκρατημένη και εξευγενισμένη βρετανική της Αρτ Νουβώ, χαρακτηριστική για τις μακρόστενες μορφές της και τα παστέλ χρώματα. Τα δωμάτια του Μάκιντος ήταν σχεδιασμένα γύρω από τετραγωνισμένα σχέδια, που κυριαρχούνταν από ελαφρά καμπυλωτά κατακόρυφα και που κατέληγαν σε στιλιζαρισμένα σχήματα πετάλων, που αντισταθμίζονταν από περιστασιακές ρηχές καμπύλες. Τα σχέδια αυτά εκφράζονταν επίσης στα έπιπλα (και στα ελεύθερα και στα ενσωματωμένα), στην επιφανειακή διακόσμηση, στα υφαντά, και στα μεταλλικά εξαρτήματα. Χαρακτηριστικά, τα παράθυρα και οι πόρτες ήταν χωρίς πλαίσια και εντοιχισμένα, για να δώσουν έμφαση στη μάζα και το συμπαγές του δωματίου. Το συνολικό αποτέλεσμα ήταν γωνιώδες και λιτό μάλλον, αντί για καμπυλόγραμμο και υπερβολικό.
Οι συγκρατημένες, κάθετες γραμμές του Μάκιντος ήταν επηρεασμένες από το Αυστριακό Στιλ Απόσχισης, της ομάδας Απόσχιση Καλλιτεχνών της Βιέννης - Οτο Βάγκνερ. Γιόζεφ Ολμπριχ και Γιόζεφ Χόφμαν. Αυτοί απέρριψαν τις υπερβολές της συστροφής των Βέλγων και των Γάλλων υπέρ ενός πιο αυστηρού στιλ επηρεασμένου από τους φανταχτερούς, σαν κοσμήματα, πίνακες του Γκούσταβ Κλιντ (1862 - 1918).
